پیشروان کسب و کار غیر ایرانی

توری برچ کارآفرین و طراح لباس مشهور و خالق برند توری برچ است که امروزه طرفداران بسیاری دارد. او بنیانگذار و مالک برند توری برچ است و در حال حاضر به عنوان مدیر اجرایی و مدیر ارشد خلاقیت این شرکت فعالیت می کند. در طول ۱۳ سال گذشته، توری برچ بنیانگذار و مدیر عامل شرکت طراحی توری برچ، یک فروشگاه کوچک در شهر نیویورک را به ۲۰۰ فروشگاه مستقر در آمریکای شمالی، اروپا، خاورمیانه، آمریکای لاتین و آسیا تبدیل کرده است. این برند ۹ سایت تجارت الکترونیکی دارد و محصولات آن را می توان در بیش از ۳۰۰۰ فروشگاه بزرگ و خاص در سراسر جهان یافت.

توری برچ طراح لباس و خالق برند توری برچ

توری آمریکایی و اهل پنسیلوانیا است. او در مزرعه دره فورج بزرگ شد. توری برچ خانواده ثروتمندی داشت و در مدرسه اگنس ایروین تحصیل کرد. توری در رشته تاریخ هنر دانشگاه پنسیلوانیا تحصیل کرد و در سال ۱۹۸۸ مدرک کارشناسی خود را دریافت کرد. برچ کار خود را از مغازه بنتون در مرکز خرید کینگ آف پروسیا شروع کرد. اما بعد از اینکه از دانشگاه فارغ التحصیل شد به نیویورک نقل مکان کرد، و توسط زوران طراح یوگسلاوی استخدام شد. توری همچنین تجربه همکاری با برندهای معتبری از جمله مجله هارپرز بازار، ورا ونگ، پولو رالف لورن، و لووه را دارد.

در فوریه ۲۰۰۴، او برند خود را با نام توری برچ راه اندازی کرد. کمپانی برچ در مدت زمان کوتاهی رشد چشمگیری داشت و تا سال ۲۰۱۸، تعداد فروشگاه آن در سراسر جهان به ۲۵۰ شعبه رسید. در سال ۲۰۱۵، توری برچ خط تولید لباس توری اسپرت را با هدف تولید لباس ورزشی راه انداخت. در همان سال توری برچ در رتبه ۷۳ لیست قدرتمندترین زنان فوربز قرار گرفت.

خانواده برچ و زندگی شخصی او

توری برچ در ۱۷ ژوئن ۱۹۶۶ در دره فورج، پنسیلوانیا، ایالات متحده آمریکا متولد شد. او و سه برادرش در یک مزرعه وسیع ۲۵۰ ساله بزرگ شدند که در نزدیکی پارک تاریخی ملی دره فورج قرار دارد. خانواده توری بسیار مرفه بودند. پدرش، سرمایه گذار ثروتمند و وارث صندلی بورس اوراق بهادار بود که یک شرکت تولید لیوان کاغذی نیز داشت. توری برچ از طرف مادری یهودی است.

توری قبل از ثبت نام در دانشگاه پنسیلوانیا و تحصیل در رشته تاریخ هنر، دانش آموز مدرسه اگنس اروین در روزمونت، پنسیلوانیا بود. او مدرک کارشناسی خود را در سال ۱۹۸۸ کسب کرد.

توری برچ تاکنون سه مرتبه ازدواج کرده است. شوهر اول او، پسر بزرگ سرمایه دار املاک و مستغلات هری بی. مکلو، ویلیام مکلو است که ازدواج آنها کمتر از یک سال دوام داشت. سپس در سال ۱۹۹۶ با سرمایه گذار کریستوفر برچ ازدواج کرد.

توری برچ در سال ۱۹۹۷ دو پسر دوقلو به نام های نیکلاس و هنری به دنیا آورد. در سال ۲۰۰۱ نیز پسر کوچک آنها سویر متولد شد. اگرچه توری و جی کریستوفر در سال ۲۰۰۶ از یکدیگر جدا شدند، اما توری برچ همچنان از نام خانوادگی همسر خود استفاده می کند.

آغاز کار توری برچ در طراحی لباس

توری برچ کار خود را در شعبه برند بنتون واقع در مرکز خرید کینگ آف پروسیا شروع کرد. توری پس از اینکه از دانشکده پنسیلوانیا فارغ التحصیل شد، به نیویورک نقل مکان کرد تا رویای خود در طراحی لباس را دنبال کند. در نیویورک توری با طراحی اهل یوگسلاوی به نام زوران آشنا شد و همکاری خود با مجموعه او را آغاز کرد.

توری پس از این که تجربه کافی کسب کرد توانست نظر مدیران مجله هارپرز بازار را جلب و در این مجموعه فعالیت کند. پس از همکاری با هارپرز بازار توری برچ در بخش روابط عمومی و تبلیغات برندهایی مانند ورا ونگ، پولو رالف لورن و لووه مشغول به کار شد.

توری برچ در فوریه ۲۰۰۴ تصمیم گرفت روی برند خود و گسترش آن تمرکز کند، به عقیده او زنان باید به دنبال کارآفرینی باشند و توانایی و هوش لازم برای کارآفرینی را دارند. بنابراین او برند توری برچ را تاسیس کرد. توری فعالیت برند خود را با افتتاح یک فروشگاه خرده فروشی در منطقه نولیتا منهتن آغاز کرد. آپریل ۲۰۰۵ اپرا وینفری در برنامه خود درباره برند توری برچ صحبت کرد و توری را به عنوان «فرد مهم بعدی در صنعت مد» معرفی کرد. فردای آن روز هشت میلیون از وب سایت برند توری برچ بازدید کردند.

تا سال ۲۰۱۸ این برند ۲۵۰ فروشگاه در سراسر جهان افتتاح کرد. توری برچ فروشگاه های شاخصی در شهرهایی مانند نیویورک، لس آنجلس، لندن، پاریس، رم، توکیو و سئول تاسیس کرد. بزرگترین فروشگاه توری برچ در شانگهای واقع شده است. این برند که پوشاک آماده، کفش، کیف دستی، لوازم جانبی، ساعت، دکوراسیون منزل و مجموعه عطر و محصولات زیبایی تولید می کند، علاوه بر فروش آنلاین از طریق بیش از ۳۰۰۰ فروشگاه بزرگ و خاص در سراسر جهان نیز فروش دارد.

در سپتامبر ۲۰۱۱، توری برچ نمایش مد افتتاحیه خود را ترتیب داد و از آن زمان هر هفته در هفته مد نیویورک میزبان نمایش ها بود. در پاییز ۲۰۱۳، او با همکاری برند مشهور استی لودر اولین عطر خود و یک مجموعه کپسول زیبایی را راه اندازی کرد. او در تابستان ۲۰۱۴ خط تولید اکسسوری و دستبند هوشمند فیت‌بیت فلکس خود را راه اندازی کرد و در واقع توری برچ اولین برندی بود که فناوری پوشیدنی را معرفی کرد. در سپتامبر ۲۰۱۵، توری برچ خط تولید لباس ورزشی خود را با نام توری اسپرت افتتاح کرد.

فعالیت های خیرخواهانه توری برچ

برچ یکی از اعضای هیئت مدیره شورای طراحان مد آمریکا، انجمن سرطان مموریال، بنیاد تحقیقات سرطان پستان، انجمن استارتاپ آمریکا و بنیاد بارنز است. او همچنین عضو انجمن مشاوران مرکز خرده فروشی جی اچ بیکر در مدرسه کسب و کار وارتون و همچنین شورای روابط خارجی است. او به عنوان رئیس مراسم گالا تئاتر باله آمریکا در سال ۲۰۱۷ همکاری کرد.

برچ بنیاد توری برچ را در سال ۲۰۰۹ تاسیس کرد که از طریق وام های راه اندازی کسب و کار کوچک، راهنمایی و آموزش کارآفرینی به زنان آمریکایی کمک کند. در سال ۲۰۱۴، این بنیاد با کمک بانک آمریکا، سرمایه ای برای ارائه وام با بهره پایین، پشتیبانی، راهنمایی و فرصت های شبکه برای زنان کارآفرین فراهم کرد.

دولت اوباما در آوریل ۲۰۱۴ او را به عنوان عضو سفیران ریاست جمهوری برای کارآفرینی جهانی منصوب کرد. این مجموعه از کارآفرینان موفق با هدف پرورش نسل بعدی کارآفرینان در ایالات متحده و سراسر جهان تشکیل شده است.

چند توصیه مهم برچ برای موفقیت کارآفرینان

من اصولا فردی کنجکاو هستم. همواره در حال یادگیری و پیشرفت هستم، موضوع یادگیری فرقی نمی کند. یادگیری آزمایش پارچه های جدید و یا تکنیک های طراحی، روش های دسترسی به مشتریان، روش های جدید کاوش در بازار برای من مهم است. پرسش سوالات سخت و فشار بیشتر به تیم، برای پیشرفت شما در زمینه تخصصی تان مهم است. برای اینکه کسب و کار موفقی داشته باشید باید بدانید که کمیت اهمیتی ندارد، بلکه کیفیت محصول و خدمات تمایز ایجاد می کند.

همچنین تکنیک طوفان فکری با تیم به شما برای خلق ایده های جدید کمک می کند. در توری برچ یک گروه متنوع و کنجکاو با طیف وسیعی از علایق تشکیل دادم و همواره به دنبال کاوش در هنر، معماری، فیلم، فناوری و طبیعت هستیم و طبیعتا نحوه تعامل این زمینه ها با مد و طراحی الهام بخش است.

همچنین تعیین اولویت ها و انعطاف پذیری برای کارآفرینی که چندین مسئولیت دارد حائز اهمیت است.

من شرکت خود را با هدف تاسیس بنیاد خیریه راه اندازی کردم. هدف من از اول همین بود. اما مهم ترین توصیه ای که تاکنون دریافت کردم هنگام جمع آوری کمک مالی بود، که هرگز کلمات «مسئولیت اجتماعی» و «کسب و کار» را در یک جمله ذکر نکنم. این موضوع باعث شد عزمم را جزم کنم. نکته مهم دیگر برای موفقیت جاه طلبی است.

در اولین مصاحبه من با نیویورک تایمز در سال ۲۰۰۴، خبرنگار کلمه بلند پروازانه را ذکر کرد، و این کلمه من را آزرده کرد. اما بعدا متوجه شدم که زنان باید جاه طلب باشند و این اصلا موضوع بدی نیست. مبارزات جهانی بنیاد ما برای #EmbraceAmbition از این تجربه من الهام گرفت، که هدف آن کمک به از بین بردن تابو مرتبط با جاه طلبی در زنان است.

استی لودر کارآفرین آمریکایی و بنیانگذار شرکت Estée Lauder، پیشگام در صنعت لوازم آرایشی و بهداشتی بود. استی لودر همچنین یکی از ثروتمندترین زنان کارآفرین آمریکا محسوب می شود. استی این شرکت را با توجه به رویای دخترانه خود برای داشتن ظاهری جذاب و زیبا تاسیس کرد. او همچنین به عنوان تنها زن لیست ۲۰‌ کسب و کار تاثیرگذار قرن بیستم در مجله تایم انتخاب شد. لودر همچنین افتخار دریافت مدال آزادی ریاست جمهوری ایالات متحده را پیدا کرد. کمپانی استی لودر یکی از معروف ترین برند های برتر لوازم آرایشی و بهداشتی در جهان است که در بیش از ۱۲۰ کشور به فروش می رسد.

استی لودر بنیان‌گذار کمپانی آرایشی استی لودر

کودکی و نوجوانی استی لودر

ژوزفین استر منتزر در کرونا، محله ای در منطقه کویینز شهر نیویورک متولد شد. او متولد یکم جولای ۱۹۰۸ میلادی است. پدر او ماکس منتزر، یک چک‌اسلواکی اهل هولیس بود. وی در دهه ۱۸۹۰ به ایالات متحده آمریکا مهاجرت کرد و به عنوان خیاط سفارشی کار خود را در این کشور آغاز کرد و سرانجام یک فروشگاه سخت افزاری طبقه پایین خانه خود تاسیس کرد.

مادر استی مجارستانی بود و در سال ۱۸۹۸ به همراه پنج فرزند خود به ایالات متحده آمد تا به همسر خود آبراهام روزنتال بپیوندد. سرانجام در سال ۱۹۰۵، با پدر استی که ده سال کوچکتر از خودش بود ازدواج کرد. اگرچه نام استی را ژوزفین گذاشتند، اما نام مستعار خود یعنی Estee را ترجیح می داد، که بعدا آن را به Estée تغییر داد.

مادر استی علی رغم اینکه مسئولیت اداره چنین خانواده پرجمعیتی را برعهده داشت، اما همیشه ظاهری آراسته و زیبا داشت، حتی از یک چتر برای محافظت از پوست خود در برابر اشعه خورشید استفاده می کرد. استی لودر نیز به تبعیت از مادرش به آرایش و زیبایی ظاهر اهمیت می داد. علاوه بر این از شیوه زندگی و مهاجرت خانواده اش خجالت می کشید و تمایل داشت آمریکایی به نظر برسد و در آینده فرد موفق و ثروتمندی شود.

استی لودر نوجوان علاوه بر تحصیل در دوره دبیرستان به پدرش نیز در کارهای مغازه کمک می کرد. در این حین اصول خرده فروشی را یاد گرفت و نه تنها در مورد اهمیت کمال گرایی، بلکه در مورد ظاهر بیرونی کالا و تبلیغ محصولات با کیفیت نیز تجربه کسب کرد.

استی و پدرش در کریسمس چکش و میخ هایی را بسته بندی می کردند و به مشتریان خود هدیه می دادند. سپس استی در کسب و کار خود نیز از همین روش برای جلب مشتری بیشتر استفاده کرد.

کارآموزی استی لودر

در سال ۱۹۱۴، کمی بعد از شروع جنگ جهانی اول، عموی مادری استی، برای زندگی به آنها پیوست. او یک شیمیدان حرفه ای بود و در یک اصطبل خالی پشت خانه آنها آزمایشگاهی تاسیس کرد. این آزمایشگاه با استفاده از مواد طبیعی، کرم، لوسیون، رژ و عطر تولید می کرد.
استی لودر که عاشق زیبایی بود، زمان زیادی را صرف تماشا و کمک در روند تولید این محصولات می کرد. همچنین این محصولات با نام شیشه های امید را به همکلاسی های می فروخت و روی هر کدام اسم منحصر به فردی می گذاشت. اما فعالیت جدی او بعد از فارغ التحصیلی شروع شد.

آغاز فعالیت حرفه ای لودر

یک روز استی لودر برای آرایش موهای خود به یک سالن آرایشی محلی رفت. موریس آرایشگر این سالن تحت تاثیر پوست شفاف و لطیف او قرار گرفت و راز آن را از استی پرسید. روز بعد، استی لودر با چهار محصول عمویش وارد شد. موریس که تحت تأثیر استعداد استی قرار گرفت، از او خواست که محصولات خود را در سالن بفروشد.

استی لودر که در این سالن آرایشی برخورد تحقیرآمیز بعضی مشتریان را تجربه کرد، به خودش قول داد به اندازه ای پول بدست آورد که بتواند هر آنچه خواست بخرد. به همین دلیل تلاش خود را دو برابر کرد و محصولاتش را در سالن ها و باشگاه ها نیز می فروخت. استی علی رغم ازدواج با جوزف لاوتر و تولد فرزند اول خود در سال ۱۹۳۳ به تلاش خود ادامه داد. او شب ها در آشپزخانه روی بهبود محصولات طبیعی کار می کرد و و برای مشتری میکاپ رایگان انجام می داد. همچنین نمونه محصول نیز به آنها هدیه می داد و مطمئن بود که آنها برای خرید بیشتر بر می گردند.

استی لودر بازار خود را گسترش داد و از مهمانان هتل های سراسر کلانشهر نیویورک بازدید کرد. اگرچه مشتری های استی افزایش یافتند، اما او از ازدواج خود غافل شد و در نتیجه در سال ۱۹۳۹ از همسر خود جدا شد.

مدتی پس از طلاق، استی به ساحل میامی فلوریدا نقل مکان کرد و پسرش لئونارد را نیز با خود برد. او دفتر خود را در هتلی در خیابان کالینز مستقر کرد و فروش محصولات خود به مسافران هتل را شروع کرد. برای گسترش بازار کار خود، استی کمپین جدیدی با نام «به یک زن بگویید» را آغاز کرد.

در سال ۱۹۴۲ پسر استی لودر مریض شد و همسر سابق او یعنی جوزف برای دیدن او آمد. آنها دوباره در همان سال ازدواج کردند. این بار جوزف کار خود را رها کرد تا به استی در کسب و کارش ملحق شود.
جوزف در حالی که مسئول توسعه و بازاریابی بود، کار تولید و امور مالی را نیز شروع کرد. در سال ۱۹۴۴، آنها اولین قدم بزرگ خود را برداشتند و اولین فروشگاه خود را در نیویورک افتتاح کردند و نام خانوادگی خود را از لوتر به لودر تغییر دادند. در سال ۱۹۴۶، استی لودر شرکت خود را با نام استی لودر تاسیس کرد و تصمیم گرفت محصولات شرکت فقط از طریق فروشگاه های بزرگ به فروش برسد.

در ابتدا آنها فقط چهار محصول روغن پاک کننده، لوسیون پوست، کرم فوق العاده همه کاره و پک کرم داشتند و تنها کارمندان این شرکت بودند. استی لودر ‌و همسرش شبانه در آشپزخانه یک رستوران منهتن محصولات را تولید می کردند. در سال ۱۹۴۷، شرکت استی لودر اولین سفارش عمده خود را دریافت کرد. یک فروشگاه بزرگ لوکس واقع در خیابان پنجم شهر نیویورک، سفارش ۸۰۰ دلاری برای محصولات استی لودر داد. این محموله ظرف دو روز به فروش رسید. اوایل دهه ۱۹۵۰، لوازم آرایشی استی لودر در چندین فروشگاه های معتبر فروخته می شد و برای گسترش کار خود فقط نیاز به تبلیغات بیشتری داشتند. متاسفانه بودجه آنها ۵۰۰۰ دلار بود و این برای آژانس های تبلیغاتی بزرگ بسیار کم بود و نمی توانستند نظر آنها را جلب کنند. استی لودر ایده جدید توزیع نمونه رایگان به خریداران فروشگاه ها را اجرا کرد و برخلاف نظر مدیران فروشگاه ها استی موفق شد.

خانم استی لودر پس از این موفقیت سفر به سراسر ایالات متحده آمریکا را آغاز کرد و در فروشگاه های بزرگ غرفه فروش استی لودر را راه اندازی می کرد. فروشندگان را خودش شخصا انتخاب می کرد و و به آنها آموزش می داد. در حالی که قبلا توزیع نمونه رایگان را آغاز کرده بود، این بار ایده محصول هدیه با هر خرید را اجرایی کرد.

شرکت استی لودر همچنین نمونه های رایگان محصولات را در خیریه ها و نمایش های مد لباس توزیع میکرد. زمانی که سرمایه کافی شرکت تامین شد به سراغ تولید محصولات بیشتر رفتند که محصول جدید استی لودر روغن حمامی بود که انقلابی در بخش عطر راه انداخت و منجر به سود بالای این شرکت شد.

موفقیت بین المللی استی لودر

با موفقیت این روغن حمام، استی لودر تصمیم گرفت در خارج از کشور سرمایه گذاری کند. در سال ۱۹۶۰، اولین شعبه بین المللی خود را در لندن و هنگ کنگ افتتاح کردند. همزمان، خانم لودر رایحه های محبوب دیگری را نیز معرفی کرد. در سال ۱۹۶۴، استی لودر عطر مردانه ای به نام آرامیس تولید کرد که اکنون به یک خط جداگانه برای آقایان تبدیل شده و شامل ۲۰ محصول مختلف است.

در سال ۱۹۶۸، این شرکت سومین برند تجاری خود را به نام کلینیک، خط تولید مواد آرایشی بدون عطر و غیر آلرژی‌زا راه اندازی كرد. این محصولات در آزمایشگاه‌های کلینیک ساخته شده و تحت نظارت مستقیم عروس استی، اولین لودر است. استی لودر به مشارکت تمام اعضای خانواده اش در رشد شرکتی که برای تاسیس آن تلاش کرده بود، افتخار می کرد.

در سال ۱۹۷۳، استی لودر از سمت خود به عنوان رئیس شرکت به نفع پسرش لئونارد استعفا داد، اما به عنوان رئیس هیئت مدیره باقی ماند. تا آن زمان، محصولات استی لودر در ۷۰ کشور در سراسر جهان به فروش می رسید.

اگرچه استی لودر دیگر درگیر فعالیت های شرکت نبود، اما همچنان به تولیدات خود ادامه داد و دو برند تجاری دیگر نیز تحت نظارت مستقیم او راه اندازی شد. در سال ۱۹۷۹، او محصولات آرایشی و بهداشتی پرسپکتیوز و در سال ۱۹۹۰ اوریجینز، اولین برند سلامتی در فروشگاه های ایالات متحده را معرفی کرد.
جوایز و دستاوردها
در سال ۱۹۶۷، او در لیست «۱۰۰ کارآفرین برتر آمریکایی» و در سال ۱۹۷۰ در لیست «ده زن تاثیرگذار در کسب و کار ایالات متحده» قرار گرفت.
استی لودر در سال ۱۹۶۸ جایزه روحیه موفقیت در کالج پزشکی آلبرت اینشتین را دریافت کرد. در ژانویه ۱۹۷۸، او اولین زنی بود که نشان افتخار (فرانسه) را دریافت کرد.
در سال ۱۹۸۸، وی به تالار مشاهیر کسب و کار ایالات متحده راه یافت. و در سال ۲۰۰۴، اندکی قبل از مرگ او، مدال آزادی ایالات متحده آمریکا را دریافت کرد.

در ۲۴ آوریل ۲۰۰۴، استی لودر در اثر ایست قلبی در خانه اش در منهتن درگذشت.

کیمبال ماسک متولد آفریقای جنوبی و اما سرمایه گذار کانادایی و رستوران دار است که به  انسان دوستی شهرت دارد. او برادر کوچکتر ایلان ماسک، بنیانگذار و مدیر عامل شرکت تسلا است. کیمبال ماسک فعالیت خود‌ را در اسکوشیا بانک شروع کرد و به عنوان یک کارآفرین اجتماعی جهانی شناخته می شود، به دلیل اینکه برای تحقق این عبارت، آمریکا کشوری که همه در آن به غذای سالم دسترسی دارند، بسیار تلاش کرد.

در سال ۱۹۹۵، کیمبال ماسک و برادرش ایلون یک شرکت راهنمای آنلاین شهر به نام زیپ۲ تاسیس کردند. نتیجه تلاش آنها برای این شرکت منجر به سود خوبی شد و کیمبال به تدریج به عنوان یک سرمایه گذار نرم افزار و فناوری شناخته شد.

کیمبال ماسک در اوایل دهه ۲۰۰۰ در مدرسه آشپزی فرانسه در نیویورک ثبت نام کرد و به این ترتیب صفحه جدیدی در زندگی حرفه ای خود باز کرد. پس از فارغ التحصیلی از این مدرسه، او با چند سرمایه گذار دیگر، رستوران کیچن بولدر در کلرادو را راه اندازی کرد. او همچنین یکی از بنیانگذاران کیچن کامیونیتی، یک موسسه غیرانتفاعی است که کلاس های زیادی با نام «باغ های یادگیری» در فضای باز و حیاط مدرسه های سراسر ایالات متحده را تشکیل می دهد.همچنین اسکوئر روت، تسریع کننده کشاورزی در جوامع شهری نیز از ایده های او است.

کیمبال ماسک مالک فعلی کیچن کافه و LLC، رستوران های زنجیره ای واقع در مناطق روستایی ایالات متحده و عضو هیئت مدیره شرکت های تسلا، اسپیس ایکس و چیپوتله گریل مکزیکی است. ماسک در سال ۲۰۱۷ جایزه کارآفرین اجتماعی سال را دریافت کرد و اغلب به عنوان «پدر بنیانگذار جنبش غذای مدرن» معرفی می شود.

بیوگرافی کیمبال ماسک مالک کیچن بولدر

دوران کودکی و نوجوانی کیمبال ماسک

کیمبال ماسک در ۲۰ سپتامبر ۱۹۷۲ در پرتوریای آفریقای جنوبی متولد و در یک خانواده بزرگ و جاه طلب در کنار الون، توسکا خواهرش و چندین پسر عموی خود بزرگ شد. پدرش ارول حرفه مهندسی خود را داشت. در حالی که مادرش مای، یک متخصص تغذیه بود. کیمبال پس از اینکه تحصیلات خود را در مدرسه تمام کرد، به کینگستون انتاریو رفت تا نزد برادرش بماند و در دانشگاه کوین در رشته کسب و کار تحصیل کند. با وجودی که دانشجو بود، اولین کار خود را در اسکوشیا بانک شروع کرد. ماسک تحصیلات دانشگاهی خود را در سال ۱۹۹۵ به پایان رساند.

فعالیت حرفه ای کیمبال ماسک

در سال ۱۹۹۵، کیمبال ماسک اولین ورود خود را به دنیای کارآفرینی و سرمایه گذاری از طریق فعالیت نقاشی مسکونی با تیم حرفه ای نقاشان دانشگاه انجام داد. در همان سال بود که به همراه ایلون بردارش، شرکت دوم خود را با نام زیپ۲ تاسیس کردند که به عنوان راهنمای آنلاین عمل می کرد و نسخه های الکترونیکی روزنامه های نیویورک تایمز و روزنامه های شیکاگو تریبون را ارائه می داد. در سال ۱۹۹۹، کامپک طی یک معامله ۳۰۷ میلیون دلاری، این شرکت را از آنها خرید.

کامبیل ماسک پس از این تجربه به یک سرمایه گذار برجسته در زمینه نرم افزار و فناوری تبدیل شد. او در یکی از تجربه های اول الون، X.com، یک بانک و ارائه دهنده خدمات مالی آنلاین سرمایه گذاری کرد. در مارس ۲۰۰۰، شرکتی به نام کانفینیتی با X.com ادغام شد و X.com خیلی زود تصمیم گرفت سایر عملیات بانکداری اینترنتی به غیر از خدمات مالی پی پال را خاتمه دهد. این شرکت در سال ۲۰۰۱ به پی پال تغییر نام داد. یک سال بعد، شرکت تجارت الکترونیک چند ملیتی ای‌بی، X.com را با قیمت ۱.۵ میلیارد دلار خرید.

اغلب کارآفرینان پس از چنین موفقیتی، خود را بازنشسته می کنند و ترجیح می دهند بقیه عمر خود را در آسایش سپری کنند، اما کیمبال ماسک هدف تازه ای پیدا کرده بود. در حالی که ایلون در کالیفرنیا اقامت داشت و در حال راه اندازی امپراتوری خود در بخش انرژی بود، کیمبال ماسک برای تحصیل در رشته آشپزی انستیتوی معتبر آشپزی فرانسه به نیویورک نقل مکان کرد.

پس از فارغ التحصیلی، ماسک و همسرش جن لوین در فوریه ۲۰۰۲ برای جستجوی فضای ایده آل رستوران خود، سفر جاده ای در سراسر ایالات متحده را شروع کردند. آنها قبل از اینکه بخاطر آب و هوا و منظره در بولدر مستقر شوند، از شیکاگو، جکسون هول، دنور، سانتافه، سان دیگو، لاگونا بیچ، لس آنجلس، سانفرانسیسکو، پورتلند و سیاتل بازدید کردند.

ماسک، لوین و سرآشپز هوگو ماتسون بیسترو کیچن بولدر را در آوریل ۲۰۰۴ افتتاح کردند. در طبقه فوقانی همان ساختمان نیز یک لانژ کوکتل به نام کیچن آپسترز راه اندازی کردند.
رستوران و بار کالاها و Lazy Dog در ملودی فارم شامل کافه باترمیلک، یک کافه صبحانه و قهوه، و زنجیره همبرگر و لرزشگیر Shake Shack است. رستوران آمریکایی نکث دور زیر مجموعه رستوران های کیچن ماسک است که وی در سال ۲۰۱۱ این رستوران را راه اندازی کرد.

طی ۱۳ سال گذشته، کیچن بولدر به رستورانی تبدیل شده است که ماموریت تهیه غذای واقعی و ساده برای آمریکایی ها را برعهده دارد. این رستوران توسط فروشگاه ها و سازمان های مختلف آشپزی از جمله اوپن‌تیبل، گورمت، زاگاتز، فوود اند واین، و بنیاد جیمز بیرد به عنوان یکی از بهترین رستوران های کشور انتخاب شده است.

در نوامبر ۲۰۰۶، ماسک مدیر عامل شرکت وان‌ریوت شد. شرکتی که راه حل های بازاریابی از طریق ایمیل را ارائه می دهد. کیمبال ماسک در سپتامبر ۲۰۱۱، از سمت مدیرعاملی خود کناره گرفت.

کیمبال ماسک در سال ۲۰۱۷، استارتاپ تولید مواد غذایی اسکوئر روت را تاسیس کرد. هدف این شرکت ایجاد مزارع عمودی هیدروپونیک، تحت کنترل آب و هوا و قابل احداث در محیط شهری است.

فعالیت های مهم کیمبال ماسک

کیمبال ماسک از سال ۲۰۰۴ با بنیاد GROWE همکاری می کند و هماهنگی های لازم برای کاشت باغ مدرسه بیشتر در جامعه بولدر را انجام می دهد. همچنین او و ماتسون کیچن کامیونیتی که امروز به نام بیگ گرین تغییر یافته، یک سازمان غیرانتفاعی برای ایجاد باغ های یادگیری تاسیس کردند. در این باغ ها به کودکان مفاهیم متنوعی درباره غذا، تغذیه سالم، انتخاب سبک زندگی و محیط آموزش می دهند.

کیمبال ماسک بخشی از فروش هر یک از رستوران های خود را برای ساخت و نگهداری باغ های یادگیری در جوامع مربوطه تعیین کرده است. در سال ۲۰۱۲، رام امانوئل شهردار شیکاگو، یک میلیون دلار از طرف شهر خود اهدا کرد تا کیمبال ماسک و سازمان او بتوانند ۸۰ باغ در آنجا بسازند. از سال ۲۰۱۷ تاکنون، شش سال از زمان تشکیل این موسسه، بیش از ۴۰۰ باغ یادگیری افتتاح شده است که بیش از ۱۰۰۰۰۰ دانش آموز را در سراسر شیکاگو، لس آنجلس، ممفیس، ایندیاناپولیس و دنور دربر می گیرد.

جوایز و دستاوردها

در مارس ۲۰۱۷، کیمبال ماسک توسط مجله فست کمپانی به عنوان یکی از خلاق ترین افراد در کسب و کار انتخاب شد.
بنیاد شواب، یک سازمان زیرمجموعه مجمع جهانی اقتصاد، برای کارهای خیرخواهانه کیمبال ماسک، او را به عنوان کارآفرین اجتماعی سال انتخاب کرد.

زندگی شخصی

کیمبال ماسک پیش از این با جن لوین که معمار بود، ازدواج کرد که حاصل این ازدواج سه فرزند است. پس از طلاق این زوج، کیمبال ماسک با کریستینا وایلی که کارآفرین است ازدواج کرد. این زوج در بولدر، کلرادو اقامت دارند.

ارزش خالص دارایی ماسک

ارزش دارایی کیمبال ماسک از تاریخ ۱ سپتامبر ۲۰۲۰ حداقل ۴۵۱ میلیون دلار اعلام شده است. ماسک بیش از ۳۶۳۷۵ واحد سهام کمپانی تسلا با ارزش بیش از ۳۸۴،۷۸۷،۷۸۶ دلار دارد و طی ۱۰ سال گذشته سهام تسلا را به ارزش بیش از ۶۶،۰۳۰،۴۳۵ دلار فروخته است. علاوه بر این، او به عنوان مدیر شرکت تسلا ۲۰،۰۰۰ دلار درآمد ماهانه کسب می کند.

رید هاستینگز کارآفرین آمریکایی است که عمده شهرت او برای تاسیس سرویس اجاره رسانه به نام نتفلیکس است که رسانه اینترنتی در حال پخش درخواستی را در چندین کشور سراسر جهان برای بینندگان خود فراهم می کند. شبکه نتفلیکس که در سال ۱۹۹۷ به عنوان یک سرویس اجاره ای تاسیس شد، امروزه در سراسر جهان در دسترس است. سهم زیادی از اعتبار و موفقیت این شبکه مرتبط با بنیانگذار خلاق آن هاستینگز می دانند که معتقد است خطرات حساب شده رمز موفقیت هر کارآفرینی است.

او که پسر یکی از وکلای برجسته آمریکا بود در بوستون متولد شد. هاستینگز بسیار باهوش و ماجراجو بود و در کالج بودین در رشته ریاضیات تحصیل کرد. او به ارتش تفنگداران ایالات متحده پیوست و خدمت کرد. با غلبه بر روحیه ماجراجوی خود، به سپاه صلح پیوست. سپس به سوازیلند سفر کرد و در آنجا به مدت دو سال ریاضیات دبیرستان را تدریس کرد.

او در نهایت به خانه برگشت و تحصیلات خود را ادامه داد. رید در زمان فارغ التحصیلی مطمئن بود که روزی شغل شخصی خود را راه می اندازد. اولین شرکت وی پیور سافت‌ور نام داشت که بعد از مدتی با کسب و کار دیگری ادغام و فروخته شد. سپس رید هاستینگز برای راه اندازی شبکه نتفلیکس با مارک راندولف همکاری کرد، که نویسنده بود و در آن زمان مشغول نوشتن رمانی مفهومی بود. این ریسک نتیجه داد و شبکه نتفلیکس با میلیون ها اشتراک از سراسر جهان به یک سرمایه گذاری بسیار موفق تبدیل شد.

رید هاستینگز بنیانگذار نتفلیکس و عضو موفق سیلیکون‌ولی

دوران کودکی و نوجوانی رید هاستینگز

ویلموت رید هاستینگز جونیور، در ۸ اکتبر ۱۹۶۰ در بوستون، ماساچوست متولد شد. مادر او جوآن آموری و پدرش ویلموت رید هاستینگز بود که به عنوان وکیل وزارت بهداشت، آموزش و پرورش و رفاه آمریکا خدمت می کرد. هاستینگز از یک مدرسه خصوصی در کمبریج فارغ التحصیل شد و به دنبال آن به کالج بودین پیوست که در آنجا در رشته ریاضیات تحصیل کرد. وی همچنین در دوره آموزشی افسران سپاه تفنگداران دریایی در سال ۱۹۸۱ شرکت کرد. در سال ۱۹۸۳ رید هاستینگز فارغ التحصیل شد و به سپاه صلح پیوست (برنامه ای داوطلبانه که توسط دولت ایالات متحده اجرا می شود و داوطلبان را به کشورهای در حال توسعه جهان می فرستد). او به سوازیلند رفت و از سال ۱۹۸۳ تا ۱۹۸۵ رشته ریاضیات دبیرستان را تدریس کرد. رید هاستینگز معتقد است که تجربیاتش در آفریقا به مهارت های کارآفرینی و توانایی ریسک پذیری او کمک کرده است. هاستینگز پس از اینکه از سپاه صلح بازگشت، در دانشگاه استنفورد تحصیلات تکمیلی خود را شروع کرد و در سال ۱۹۸۸ مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته علوم کامپیوتر دریافت کرد.

فعالیت حرفه ای رید هاستینگز

هاستینگز کار خود را به عنوان یک توسعه دهنده نرم افزار آغاز کرد و در آداپتیو تکنولوژی استخدام شد. او زیر نظر آدری مک لین، مدیرعامل آن زمان این شرکت کار می کرد، و ارزش تمرکز را از او آموخت. هاستینگز در سال ۱۹۹۱ از این کار استعفا داد. او علاقه زیادی به کارآفرینی داشت و همواره تمایل داشت روزی شرکت خودش را تاسیس کند. همراه با ریموند پک و مارک باکس، اولین شرکت خود را با نام پیور سافت‌ور در اکتبر ۱۹۹۱ تاسیس کرد. این شرکت که محصولاتی برای عیب یابی نرم افزار تولید می کرد در سال های پس از تاسیس به سرعت رشد کرد.

با این حال، موفقیت روزافزون شرکت پیور سافت‌ور برای رید هاستینگز یک چالش بود. زیرا او متوجه شد که آمادگی مدیریت چنین شرکتی را که به سرعت در حال رشد است، ندارد. رید هاستینگز که در زمینه مهندسی تخصص داشت و مسئولیت مدیر عاملی را بسیار دلهره آور می دانست.
این شرکت در سال ۱۹۹۵ به بورس عرضه شد و پیور سافت‌ور با شرکت آتریا ادغام شد. در نتیجه شرکت پیور آتریا را در سال ۱۹۹۶ تشکیل داد. با این وجود، برخی از مسائل پیش بینی نشده پس از ادغام این دو شرکت بوجود  آمد و در سال ۱۹۹۷ توسط شرکت رشنال سافت‌ور خریداری شد.

رید هاستینگز تجربه خوبی در پیور سافت‌ور کسب کرد و آن را درس مهمی در حرفه کارآفرینی خود می داند. او سپس با مارک راندولف همکاری کرد تا شبکه نتفلیکس را در سال ۱۹۹۷ تاسیس کند. شبکه نتفلیکس به عنوان یک سرویس اجاره رسانه معرفی شد که از طریق ایمیل، نرخ ثابتی را به مشتریان خود در ایالات متحده پیشنهاد می داد.

در سال ۱۹۹۸، نتفلیکس سرویس اجاره دی‌ وی دی با ارسال پستی  را آغاز کرد. در ابتدا مشتریان نتفلیکس می توانستند هر دی وی دی را برای مدت هفت روز اجاره کنند. اما رید هاستینگز این سیستم در سال ۱۹۹۹ تغییر داد و اکنون مشترکین می توانند هزینه ماهانه مشخصی را برای اجاره تعداد نامحدود دی وی دی پرداخت کنند.

این شرکت طی سال های متمادی مسیر رشد و پیشرفت خود را حفظ کرد و رید هاستینگز به دلیل استراتژی های نوآورانه مدیریتی که در نتفلیکس به کار گرفت، مشهور شد.

او برای جذب کارمندانی با بهترین استعدادها حقوق فوق العاده بالایی را به آنها می داد. همچنین کارمندانی که وظیفه خود را به بهترین شکل انجام نمی دادند به سرعت اخراج می کرد. او برای توسعه کسب و کار خود از استراتژی های تهاجمی استفاده کرد و به واسطه مشارکت استودیوهای فیلم سازی و کمپین های بازاریابی تبلیغات گسترده ای برای نتفلیکس انجام داد.

همچنین رید هاستینگز بر کاتالوگ تبلیغاتی تاکید می کرد که فیلم های مستقل، مستندها و سایر فیلم های این شرکت از طریق سایر سرویس ها به راحتی در دسترس نیست. نتفلیکس میلیاردمین دی وی دی خود را در سال ۲۰۰۷ ارسال کرد و امروز بیش از ۶۵ میلیون اشتراک دارد.

رید هاستینگز در سال ۲۰۰۷ به عضویت هیئت مدیره مایکروسافت درآمد و تا سال ۲۰۱۲ در آن شرکت فعالیت داشت. او همچنین در ژوئن ۲۰۱۱ سمت مدیریت هیئت مدیره فیسبوک را بر عهده گرفت.

چند توصیه رید هاستینگز برای کارآفرینان

• یک مشکل خاص را هدف قرار دهید:

رید هاستینگز معتقد است شما باید یک مشکل خاص را برای مردم حل کنید، نه اینکه صرفا کالای خوب، اما غیر ضروری ارائه دهید که فقدانش بی اهمیت باشد.

• انعطاف پذیر بمانید:

مدل اصلی کسب و کار نتفلیکس بر اساس اشتراک نبوده است. زمانی که از یک استراتژی نتیجه دلخواهی کسب نکردید، باید به دنبال ایده جدیدی باشید و چیز دیگری را امتحان کنید. او همچنین می گوید که آنها نام نتفلیکس را دی وی دی از طریق پست نگذاشتند و در نتیجه در زمینه ارتقای فعالیت خود به صورت آنلاین با مشکلی مواجه نشدند. برای بسیاری از برنامه های اینترنتی، توانایی چابک ماندن به معنای انطباق با فعالیت هایی است که کاربران از طریق برنامه شما انجام می دهند.

• هرگز رقابت را دست کم نگیرید:

بلاک باستر در سال ۲۰۰۳، زمانی که نتفلیکس به سودآوری رسید، خدماتی برای رقابت نداشت. بنابراین رید هاستینگز به اشتباه تصور کرد که این شرکت هرگز محصولی را راه اندازی نمی کند. یک سال بعد، بلاک باستر طرح توتال اکسس را خلق کرد و تا به امروز نیم میلیارد دلار برای آن هزینه کرده اند.

• راه میانبری وجود ندارد:

این احتمالاً بهترین توصیه ای است که رید هاستینگز می کند. کارآفرین بودن آسان نیست. ما داستان های موفقیت زیادی را در مورد افرادی که در اتاق خوابگاه یا گاراژ خود، بعد از ساعت ها چیزی را خلق کرده اند و تقریبا در عرض یک شب به موفقیت بزرگی رسیده اند، می شنویم. به نظر می رسد هر کسی می تواند چنین کاری را انجام دهد. اما کارآفرینی اغلب سختی زیادی دارد و موفقیت های چنینی و در عرض یک شب نادر است.

دستاورد های مهم رید هاستینگز

رید هاستینگز یکی از بنیانگذاران کمپانی نتفلیکس است، یک سرویس اجاره رسانه که با ایده های نوآورانه او تاسیس شد. خدمات این شرکت در سراسر آمریکای شمالی، چندین قسمت از اروپا و همچنین در استرالیا، آمریکای جنوبی و نیوزیلند در دسترس است. طبق گزارشی که نتفلیکس در جولای ۲۰۱۵ منتشر کرده است، بیش از ۶۵ میلیون اشتراک دارد.

جوایز و دستاوردها
رید هاستینگز جایزه رهبری هنری کروان را در سال ۲۰۱۴ دریافت کرد. هر ساله این جایزه به یک رهبر موفق اعطا می شود که دستاوردهای او نشان دهنده استانداردهای بالای افتخار، صداقت، صنعت و خیرخواهی است که مشخصه زندگی و حرفه هنری کروان صنعتگر و خیرخواه مشهور است.

زندگی شخصی

رید هاستینگز با پاتریشیان آن کوئیلین ازدواج کرده و دارای دو فرزند است.
فعالیت های خیرخواهانه
هاستینگز در امور آموزشی فعالیت خیرخواهانه دارد و طرفدار سرسخت اصلاحات آموزشی از طریق مدارس چارتر است. هاستینگز در سال ۲۰۰۶، یک میلیون دلار بودجه استارتاپ به شبکه آموزش بیکون برای افتتاح مدارس چارتر جدید در سانتا کروز اهدا کرد.

ارزش خالص دارایی

دارایی خالص رید هاستینگز در آگوست ۲۰۱۵،  ۱.۶۵ بیلیون دلار اعلام شده است.

گری وینرچاک نویسنده و کارآفرین شبکه های مبتنی بر اینترنت بلاروسی – آمریکایی است. وی در فضای بازاریابی دیجیتال و رسانه های اجتماعی به موفقیت چشمگیری دست یافته و شرکت های برتری مانند “VaynerMedia” و “VaynerX” را رهبری می کند.

گری وینرچاک همچنین کسب و کار خانوادگی خود را از یک شرکت ۳ میلیون دلاری به یک امپراتوری ۶۰ میلیون دلاری تبدیل کرده است. او در بابرویسک، اتحاد جماهیر شوروی (بلاروس کنونی) متولد شد و در ۳ سالگی به همراه خانواده به آمریکا مهاجرت کرد.

گری وینرچاک از نوجوانی خود شروع به مشارکت در چندین کسب و کار کوچک و پاره وقت، از جمله فروش کارت بیس بال و گل فروشی کرد و در نتیجه درآمد زیادی به دست آورد. سپس گری به کسب و کار خرده فروشی شراب خانواده اش پیوست و فعالیت خود در آن زمینه را آغاز کرد و متعاقب آن از “دانشگاه Mount Ida” در ماساچوست فارغ التحصیل شد.

او مدیریت شرکت خرده فروشی پدرش را به دست گرفت و در نهایت آن را به یک کسب و کار الکترونیکی بسیار موفق تبدیل کرد. او موسسات “Wine Library” ، “VaynerMedia ”  و “The Gallery” را بنیان نهاد. او به عنوان یک سرمایه گذار انجل، سرمایه گذاری های موفقیت آمیزی انجام داد و تخصص تجاری او به شکوفایی بسیاری از شرکت ها کمک کرد.

در سال ۲۰۰۹، گری به نویسندگی روی آورد و با HarperStudio قراردادی برای ۱۰ کتاب را امضا کرد. گری وینرچاک تاکنون شش کتاب نوشته است. او همچنین در طول این سال ها چندین بار در تلویزیون حضور داشته است.

بیوگرافی گری وینرچاک

دوران کودکی و اوایل زندگی گری وینرچاک

گری وینرچاک در ۱۴ نوامبر ۱۹۷۵ در بابرویسک، اتحاد جماهیر شوروی متولد شد، که پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به بلاروس معروف شد. وی یکی از سه فرزند خانواده بود و با یک خواهر و برادر خود بزرگ شد.
گری پس از گذراندن سه سال اول زندگی خود در بابرویسک، با خانواده اش به آمریکا مهاجرت کرد. پدرش تاجر بود و خانواده بزرگ وینرچاک در یک آپارتمان در محله کویینز، شهر نیویورک اقامت گزیدند. پدرش کار خود را در یک فروشگاه مشروبات الکلی در نیوجرسی آغاز کرد. فروشگاه متعلق به یکی از نزدیکان آنها بود. او فرزندانش را با خود برد تا در ادیسون، نیوجرسی زندگی کنند.

گری همیشه ذهنیت کارآفرینی داشت و برای بدست آوردن درآمد اضافی هنگام تحصیل در مدرسه لیموناد میفروخت. او حتی خیلی قبل تر از این، همیشه علاقه مند به کسب درآمد بود. در نوجوانی، از باغ های همسایه اش گل میکند و آنها را در خیابان ها فروخت. این اولین فعالیت تجاری گری وینرچاک بود.

جذابیت طبیعی گری به رشد کسب و کار او کمک کرد. دکه لیمونادی که وی در دوران نوجوانی راه اندازی کرد به سرعت به فروشگاه زنجیره ای تبدیل شد و سرانجام گری وینرچاک مدیریت بسیاری از غرفه های لیموناد را در شهر به دست گرفت. او همچنین کارت های بیسبال را خرید و فروش می کرد و هر هفته هزاران دلار درآمد کسب می کرد. پدرش تا آن زمان تجارت کامل مشروبات الکلی را به دست گرفته بود و خیلی زود از گری خواست تا به کسب و کار او بپیوندد. گری نتوانست این پیشنهاد را رد کند و همه فعالیت های مستقل و پراکنده او خیلی زود متوقف شد.

در همین حال، او دبیرستان را به پایان رساند و سپس در “کالج Mount Ida” واقع در ماساچوست ثبت نام کرد.

حرفه اصلی گری وینرچاک

گری در طول سال های دبیرستان و دانشگاه در مشروب فروشی پدرش کار می کرد. مدیریت فروشگاه آنها، “Shopper’s Discount Liquors” واقع در اسپرینگفیلد، نیوجرسی، به گری داده شد. با این حال، گری می دانست که کسب و کار الکترونیکی صنعتی است كه به سرعت در حال رشد است؛ بنابراین می خواست از مزایای آن بهره ببرد. این منجر به ایده ای شد که کسب و‌ کار پدرش را دگرگون کرد.

گری یک فروشگاه آنلاین راه اندازی کرد و نام آن را به “کتابخانه شراب” تغییر داد. برای تبلیغات بیشتر، او همچنین یک کانال “YouTube” به نام “Wine Library TV” را راه اندازی کرد. یک پخش اینترنتی روزانه که در آن انواع مختلف شراب را مورد بحث قرار می داد.

در اواسط دهه ۲۰۰۰ با نام تجاری جدید، تجارت خانوادگی وینرچاک به صورت جهشی رشد کرد. در حالی که ارزش آن پیش از این ۳ میلیون دلار بود، اما تا سال ۲۰۰۵ ارزش این کسب و کار به ۶۰ میلیون دلار رسید.

در سال ۲۰۰۶، گری وینرچاک همچنین یک وبلاگ ویدیویی منظم در “YouTube” به نام “Wine Library TV” راه اندازی کرد که در آن گری نظرات و‌ مشاوره ای درباره انواع شراب، طعم انواع مختلف شراب، ارائه می داد. در سال ۲۰۱۱، این نمایش ۱۰۰۰ قسمت را به پایان رساند. سپس با پادکست روزانه ای تحت عنوان “The Daily Grape” جایگزین شد. اعتقاد بر این است که این مجموعه پادکست ویدیویی نقش زیادی در افزایش محبوبیت کسب و کار شراب گری وینرچاک داشته است. او با موفقیت این سرمایه گذاری هیجان زده شد و گری متوجه شد که بازاریابی آنلاین راهی است که باید دنبال کند.

در سال ۲۰۰۹، وی بنیان “VaynerMedia” را با مشارکت برادر کوچک خود بنیان نهاد. این شرکت در ابتدا یک سرمایه گذاری با بودجه کم بود اما خیلی زود به یک شرکت چند میلیون دلاری تبدیل شد. “VaynerMedia” خدمات مربوط به رسانه های پولی، استراتژی های رسانه ای، بازاریابی تاثیرگذار، استراتژی های تجارت الکترونیکی، نام تجاری شخصی و بازاریابی SMB را ارائه می دهد. در اصل تمام جنبه های بازاریابی آنلاین را پوشش می دهد. این شرکت به واسطه همکاری با مشتریانی مانند ‘epsiCo، General Electric و Johnson & Johnson خود را به عنوان یکی از بهترین موارد بین المللی در این بخش معرفی کرده است.

در عرض چند سال بعد از تاسیس، این شرکت در سال ۲۰۱۵ به لیست آژانس های A-list AAge راه یافت. سال بعد، این شرکت با درآمد ناخالص سالانه ۱۰۰ میلیون دلار و ۶۰۰ کارمند رشد فوق العاده ای داشت. این شرکت همچنین با “Vimeo” همکاری کرده است تا فیلمسازان و برند ها را برای محتوای آنلاین معرفی کند.
گری در سال ۲۰۱۷ شرکتی به نام “PureWow” را خرید و نام آن را “The Gallery” تغییر داد. بنابراین یک شرکت جدید پس از افزودن چند مورد به شرکت “PureWow” تشکیل شد.

سرمایه گذاری در شرکت های تازه تاسیس

گری وینرچاک جدا از اداره شرکت های شخصی خود، به عنوان یک سرمایه گذار انجل برای ده ها شرکت تازه کار و تازه تاسیس عمل کرده است. برخی از شرکت های بزرگی که وی در آنها سرمایه گذاری کرده عبارتند از Facebook ، Venmo و Twitter است. یک مجله معتبر آمریکایی به نام Entrepreneur، دارایی خالص گری وینرچاک در سال ۲۰۱۷ را ۱۶۰ میلیون دلار تخمین زده است.

گری وینرچاک همچنین علاقه بسیاری به رسانه های جمعی نشان داده است. او در سال ۲۰۱۷ در برنامه تلویزیونی Planet of the Apps ظاهر شد. این مجموعه بر روی اپ های جوان متمرکز بود و گری به عنوان یکی از داوران، آن ها را ارزیابی و راهنمایی می کرد.

در سال ۲۰۱۴، گری مجموعه ای از یوتیوب را با نام The #AskGaryVee Show راه اندازی کرد. گری تیم حرفه ای استخدام نکرد و به جای آن از تیم داخلی خود استفاده کرد. گری به سوالات کاربران از اینستاگرام و توییتر پاسخ می داد. در سال ۲۰۱۵، گری یک سری فیلم مستند ویدئویی را به نام DailyVee شروع کرد. این سریال زندگی گری را به عنوان یک کارآفرین به تصویر می کشد. او از خودش به صورت زنده فیلم می گرفت، با دیگران مصاحبه می کرد و جلسات سرمایه گذاران را پخش می کرد. گری می خواست فعالیت های شرکت خود را تا آنجا که می تواند برای عموم مردم شفاف کند و این مستند به او در انجام این کار کمک کرد.

گری همچنین تاکنون شش کتاب نوشته است. در سال ۲۰۰۹، او برای نوشتن ۱۰ کتاب با HarperStudio قرارداد بست. اولین کتاب او، «آن را له کنید! چرا اکنون وقت آن است که از اشتیاق خود لذت ببرید» به یک کتاب پرفروش تبدیل شد. پنج کتاب باقیمانده او نیز که مبتنی بر کارآفرینی بودند، تا حدودی ​​موفق شدند.

جوایز و افتخارات گری وینرچاک

داستان موفقیت الهام بخش گری وینرچاک در نیویورک تایمز، وال استریت ژورنال، تایم و GQ منتشر شده است. در سال ۲۰۱۱، وال استریت ژورنال گری را در لیست موفقیت های کسب و کار های کوچک معرفی کرد. Bloomberg Businessweek وینرچاک را در لیست «20 نفری که هر کارآفرینی باید بشناسد» قرار داد. در سال ۲۰۱۴، او در لیست «۴۰ زیر ۴۰» فورچون نیز قرار گرفت.
زندگی شخصی
گری وینرچاک در سال ۲۰۰۴ با لیزی ازدواج کرد و از آن زمان این زوج با هم زندگی می کنند. آنها یک دختر به نام میشا اوا و یک پسر به نام ژاندر اوی دارند.

بیل آکمن مدیر صندوق های سرمایه گذاری Pershing Square سرمایه گذار و کارآفرین آمریکایی است که در سال ۲۰۰۴ صندوق سرمایه گذاری “Pershing Square” را تاسیس کرد و به عنوان مدیر عامل آن فعالیت می کند. او مدرک مدیریت کسب و کار خود را از مدرسه کسب و کار هاروارد دریافت، و کار خود را در بخش املاک و مستغلات آغاز کرد. در ابتدا برای پدرش در “Ackman Brothers & Singer Inc” فعالیت می کرد.

سپس شرکت سرمایه گذاری “Gotham Partners” را به همراه دیوید پی برکوویتز تاسیس کرد.  پس از مدتی این شرکت که سرمایه گذاری های اندکی در زمینه سازمان های دولتی انجام داد ورشکسته شد. در نتیجه بیل آکمن بار دیگر در زمینه صندوق های سرمایه گذاری تلاش کرد و در سال ۲۰۰۴ شرکت مدیریت صندوق های سرمایه گذاری “Pershing Square” را تاسیس کرد.

در دسامبر سال ۲۰۱۵، مجموع دارایی های این شرکت بالغ بر ۱۲.۴ میلیارد دلار آمریکا بود. او همچنین اتحادیه سرمایه گذاری عظیم انگلیس “Pershing Square Holdings” را که در سال ۲۰۱۲ تاسیس شد، مدیریت می کند. اگر چه بیل آکمن خود را به عنوان یک سرمایه گذار فعال توصیف می کند، اما گاها به عنوان یک سرمایه گذار متخلف شناخته می شود.

همچنین به دلیل سبک سرمایه گذاری که به کار می برد، همواره علاوه بر ستایش، انتقاداتی نیز از او شده است. برخی از فعالیت های قابل توجه بازار بیل در این بازار شامل خرید سهام در “Chipotle Mexican Grill” ، “Valeant Pharmaceuticalsو “Target Corporation” است. علاوه بر این او یکی از بزرگترین سهامداران راه آهن کانادا و اقیانوس آرام (CPR) است و در طول بحران مالی سال ۲۰۰۸، مهم‌ترین سهامدار راه آهن شد.

بیل آکمن کارآفرین و مدیر صندوق سرمایه گذاری Pershing Square

دوران کودکی و سال های ابتدایی زندگی بیل آکمن

بیل آکمن در یازدهم ماه می ۱۹۶۶ از رونی وان (خواننده پوزنر) و لارنس دیوید آکمن به دنیا آمد. خانواده بیل بسیار متمول و یهودی بودند. پدر بیل به عنوان مدیر “Ackman– Ziff Real Estate Group” ، یک شرکت املاک و مستغلات در نیویورک فعالیت می کرد.
بیل آکمن در چاپاوا، و شهرستان وستچستر نیویورک بزرگ شد. سپس  در کالج هاروارد تحصیل کرد و در سال ۱۹۸۸ تقدیرنامه مدیریت کسب و کار خود را از این کالج اخذ کرد. در پایان نامه خود با عنوان «مقیاس گذاری دیوار پیچک: تجربه آمریکایی های یهودی و آسیایی در پذیرش هاروارد» مطالب مهمی در مورد سیاست های پذیرش دانشکده نوشت. سپس بیل تحصیلات خود را در دانشکده کسب و کار هاروارد ادامه داد و در سال ۱۹۹۲ مدرک مدیریت کسب و کار خود را اخذ کرد.

حرفه بیل آکمن

ویلیام آلبرت آکمن فعالیت حرفه ای خود را در تجارت املاک و مستغلات آغاز کرد و در شرکت رهن املاک و مستغلات تجاری در نیویورک، “Ackman Brothers & SingerInc” کار می کرد، این شرکت با مدیریت پدر بیل اداره می شد.
در سال ۱۹۹۲، بیل به همراه هم کلاسی خود در دانشگاه هاروارد دیوید پی. برکوویتز، شرکت سرمایه گذاری “Gotham Partners” را تاسیس کرد. این شرکت با هدف سرمایه گذاری های اندک در سازمان های دولتی فعالیت خود را آغاز کرد. بیل آکمن از سال ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۳ به عنوان مدیر سرمایه گذاری در شرکت های Gotham LP” ، “Gotham III LP و “Gotham Partners International” فعالیت داشت.

آکمن در سال ۱۹۹۵ به شرکت مجامع و هلدینگ سرمایه گذاری آمریکایی مستقر در شهر نیویورک “Leucadia National” برای خرید مرکز راکفلر در مزایده پیشنهاد داد. اگر چه این معامله عملی نشد، اما این اقدام بیل آکمن توجه سرمایه گذاران را به سمت “Gotham Partners” جلب کرد. در نهایت نظر مثبت بسیاری برای سرمایه گذاری در پروژه های منتسب به شرکت آکمن جلب شد و منجر به جلب مشتری بسیار این شرکت و ۵۰۰ میلیون دلار دارایی تا سال ۱۹۹۸ شد.
در سال ۲۰۰۲، شرکت “Gotham Partners'” با بسیاری از سرمایه گذاران در شرکت های مرتبط وارد دعاوی حقوقی شد. بیل آکمن سرانجام به دلیل بدهی های بسیاری که داشت مجبور شد وجوه این شرکت را در سال ۲۰۰۳ تصفیه كند.

او در طی بحران مالی سال ۲۰۰۸ تلاش کرد تا به سرمایه گذاران، خریداران و آژانس های رتبه بندی در مورد مدل های تجاری پر خطر “MBIA” ‌هشدار دهد. کریستین ریچارد گزارشگر خبر بلومبرگ  کتابی با عنوان بازی اعتماد به نفس در مورد نبرد آكمن با MBIA نوشت.

همچنین در سال ۲۰۰۳، بیل آکمن با کارل ایکان، تاجر و سرمایه گذار و نیکوکار آمریکایی، در مورد معامله ای با “Hallwood Realty” درگیر شد. این اختلافات به دادخواستی منجر شد که در نهایت پس از هشت سال به نفع آکمن خاتمه یافت. دادگاه ایکان را موظف کرد ۹ میلیون دلار به بیل آکمن بپردازد.
در سال ۲۰۰۴، بیل شرکت مدیریت صندوق های سرمایه گذاری آمریکایی “PershingSquare” را با سرمایه اولیه حدود ۵۴ میلیون دلار تاسیس کرد. بودجه این شرکت توسط بیل و شریک تجاری سابق او “Leucadia National” تامین شد.

بیل آکمن به عنوان مدیر عامل و مدیر پورتفولیو “Pershing Square” فعالیت می کند و تحقیقات داخلی را انجام می دهد و از استراتژی های کوتاه و بلند مدت برای سرمایه گذاری در بازارهای سهام عمومی در سراسر جهان استفاده می کند.
این شرکت مقدار قابل توجهی از سهام فروشگاه های زنجیره ای فست فود “Wendy’sInternational” را خریداری کرد و آن را به فروش شعبه پیراشکی خود، تیم هورتونز مجبور کرد. در سپتامبر ۲۰۰۶، شعبه های تیم هورتونز وابسته به “Wendy’sInternational” از بین رفت. از طریق عرضه اولیه عمومی سهام، در ازای پرداخت ۶۷۰ میلیون دلار به سرمایه گذاران وندی شعبه های تیم هورتونز فروخته شد. اختلاف در مورد جانشین اجرایی باعث شد تا آكمن سهام خود را بفروشد، و این اقدام سود قابل توجهی برای او به همراه آورد و منجر به سقوط عمده قیمت سهام این شرکت شد.

شرکت بیل آکمن در دسامبر ۲۰۰۷، ۱۰٪ سهام “Target Corporation” را خریداری کرد و در حال حاضر ۷.۸٪ سهام آن را در اختیار دارد.
شرکت مدیریت سرمایه گذاری آکمن در ۹ ژانویه ۲۰۰۹،  ۷.۴٪ از سهام “”General Growth Properties (GGP) را خریداری کرد و بدین ترتیب پس از شرکت مدیریت دارایی بروکفیلد، در جایگاه دوم بزرگترین سهامداران قرار گرفت.

دیگر سرمایه گذاری های “Pershing” شامل سهام قابل توجه مالکیت در “J.C. Penney” در سال ۲۰۱۰ و یک درصد از سهام “Procter & Gamble” که تا اواخر سال ۲۰۱۳ کاهش یافت. “Pershing” همچنین ۹.۹٪ سهام “Chipotle Mexican Grill” را در سپتامبر ۲۰۱۶ خرید.

بیل آکمن همچنین شرکت سرمایه گذاری انگلیس “Pershing Square Holdings” را كه توسط “Pershing” در دسامبر ۲۰۱۲ راه اندازی شد، مدیریت می كند که سرمایه گذاری های طولانی مدت را در شرکت های آمریکای شمالی انجام می دهد.

همچنین بیل آکمن یک موقعیت معامله کوتاه ۱ میلیارد دلاری در “Herbalife”، شرکت توسعه دهنده و بازاریاب مکمل های کاهش وزن و ویتامین را ایجاد کرد. اما بلافاصله در دسامبر ۲۰۱۲ با ارائه یک گزارش تحقیقاتی، از مدل تجاری بازاریابی شرکت انتقاد کرد و آن را به عنوان “طرح هرمی” توصیف کرد.
اگرچه “Herbalife” چنین ادعاهایی را انکار کرد، اما در مارس ۲۰۱۴ این ادعا توسط کمیسیون تجارت فدرال ایالات متحده تایید شد. آکمن در آن سال برای راه اندازی کمپین عمومی علیه این شرکت، ۵۰ میلیون دلار هزینه کرد. در نتیجه این شرکت با تغییر مدل تجاری خود موافقت کرد و مبلغ ۲۰۰ میلیون دلار پرداخت و موضوع را با “کمیسیون تجارت فدرال ایالات متحده” در ژوئیه ۲۰۱۶ حل و فصل کرد.

زندگی شخصی

بیل آکمن در ۱۰ ژوئیه ۱۹۹۴، با کارن آن هرسکویتس ازدواج کرد و حاصل این ازدواج سه فرزند بود. این زوج در سال ۲۰۱۷ طلاق گرفتند.
آکمن به دلیل فعالیت های خیرخواهانه خود بسیار مشهور است. او شخصاً ۶.۸ میلیون دلار به مرکز تاریخ یهود کمک کرده در حالی که بنیاد وی ۱.۱ میلیون دلار به “Centruion Ministries” موسسه ای برای آزادی زندانیان جرایم غیر عمد در پرینستون، نیوجرسی و پروژه معصومیت در شهر نیویورک کمک کرده است. او یکی از امضا کنندگان کمپین “The Giving Pledge” است و متعهد شده است که حداقل نیمی از دارایی خود را در جهت اهداف خیرخواهانه اهدا کند. به گفته مجله فوربز، دارایی خالص بیل آکمن در فوریه ۲۰۱۸، ۱.۰۹ میلیارد دلار است.

الیزابت هولمز متولد ۳ فوریه ۱۹۸۴ یک کارآفرین آمریکایی و بنیانگذار و مدیر عامل ترانوس، یک شرکت فناوری بهداشت بود که در حال حاضر منحل شده است. این شرکت در ابتدای تاسیس، انقلابی در آزمایش خون با استفاده از روش های آزمایش نوظهور محسوب میشد.

تیم الیزابت هولمز ادعا کردند که می توانند با استفاده از حجم ناچیزی خون (مانند یک قطره خون از نوک انگشت) فرایند آزمایش خون و بیماری هایی مانند سرطان و کلسترول بالا را تشخیص دهند.

بر اساس ادعای ترانوس این آزمایشات با استفاده از دستگاه های کوچک خودکاری اجرا می شود که توسط این توسعه یافته است. فوربز در سال ۲۰۱۵، بر اساس ارزیابی های انجام شده و  ارزش ۹ میلیارد دلاری شرکت ترانوس، هولمز را به عنوان جوان ترین و ثروتمندترین میلیاردر زن خودساخته در آمریکا معرفی کرد. اما به دنبال افشای کلاهبرداری احتمالی الیزابت هولمز و منحل شدن شرکت ترانوس، فوربز برآورد منتشر شده از ارزش خالص او را به صفر رساند، و هولمز را به عنوان «ناامید کننده ترین مدیر جهان» معرفی کرد.

اعتبار ترانوس تا حدی به علت روابط شخصی هولمز، اختراعات او و توانایی او در متقاعد کردن دیگران و جذب نیرو از افراد با نفوذی از جمله هنری کیسینجر، هیلاری کلینتون، جورج شولتز، جیمز ماتیس و بتسی دیووس بود.

حرفه هولمز، ظهور و انحلال شرکت او و عواقب بعدی آن موضوع کتاب «خون بد: اسرار و دروغ ها در استارتاپ دره سیلیکون ولی» است که توسط جان استریو خبرنگار وال استریت ژورنال نوشته شده است. همچنین یک فیلم مستند HBO به نام «مخترع: به دنبال خون در سیلیکون ولی» ساخته شده است.

الیزابت هولمز مدیر عامل ترانوس

اوایل زندگی الیزابت هولمز

هولمز در واشنگتن دی سی به دنیا آمد. پدرش در شرکت انرون فعالیت می کرد و پس از آن سمت های اجرایی را در سازمان های دولتی مانندUSAID ،EPA و USTDA بر عهده داشت. مادر الیزابت نیز به عنوان کارمند کمیته کنگره کار می کرد.
هولمز در مدرسه سنت جان در هوستون تحصیل کرد. در دوران دبیرستان، او به برنامه نویسی رایانه علاقه داشت و اولین کسب و کار خود را با فروش کامپایلرهای C ++ به دانشگاه های چین آغاز کرد.

والدین او تدریس خصوصی زبان ماندارین را در خانه ترتیب داده بودند و در اواسط دوره دبیرستان، هولمز شروع به شرکت در برنامه تابستانی ماندارین دانشگاه استنفورد کرد. در سال ۲۰۰۱، هولمز در دانشگاه استنفورد حضور یافت و در آنجا مهندسی شیمی خواند و به عنوان محقق دانشجویی و دستیار آزمایشگاه در دانشکده مهندسی فعالیت كرد.

پس از پایان سال اول تحصیل، هولمز در آزمایشگاهی در موسسه ژنوم سنگاپور کار کرد و آزمایش سندرم حاد تنفسی را از طریق جمع آوری نمونه های خون با سرنگ انجام داد. او در سال ۲۰۰۳ اولین درخواست ثبت اختراع خود را برای یک دستگاه پزشکی پوشیدنی تحویل داد که برای انجام کارهایی مانند تنظیم دوز دارویی مورد نیاز و پایش خون به کار می رفت.

در مارس ۲۰۰۴، الیزابت هولمز از دانشکده مهندسی استنفورد انصراف داد و از پول شهریه خود به عنوان بودجه برای تاسیس یک شرکت فناوری مراقبت های بهداشتی استفاده کرد.

تاسیس شرکت ترانوس

الیزابت هولمز در ابتدا برای «دموکراتیک کردن مراقبت های بهداشتی» شرکت Real-Time Cures را در پالو آلتو، کالیفرنیا تاسیس کرد. ترس او از سوزن انگیزه ای برای ایده آزمایش خون فقط با استفاده از مقادیر كم خون بود.

هنگامی که هولمز این ایده را برای استاد پزشکی خود فیلیس گاردنر در استنفورد توضیح داد، گاردنر مخالفت خود را اعلام کرد و عقیده داشت که این ایده عملی نخواهد بود. چندین استاد پزشکی متخصص دیگر نیز همین حرف را به هولمز گفتند. با این حال، الیزابت هولمز تسلیم نشد و موفق شد رابرتسون مشاور و رئیس خود را در دانشکده مهندسی، برای حمایت از این ایده متقاعد کند.

در سال ۲۰۰۳، هولمز نام این شرکت را Theranos (تلفیقی از دو کلمه درمان و تشخیص) گذاشت. رابرتسون اولین عضو هیئت مدیره شرکت شد و هولمز را به سرمایه گذاران ریسک پذیر دیگری معرفی کرد.
الیزابت هولمز به شدت تحت تاثیر بنیانگذار اپل استیو جابز بود و عمدا از سبک او کپی می کرد و مانند او یک ژاکت سیاه و یقه دار می پوشید. او در بیشتر سخنرانی های خود با صدای بم صحبت می کرد، اگرچه بعدا یکی از همکاران سابق ترانوس ادعا کرد که صدای طبیعی او چند اکتاو بالاتر است.

الیزابت موفق شد سرمایه گذاران بیشتری را به شرکت خود جذب کند و به دلیل تشکیل درخشان ترین هیئت مدیره در تاریخ شرکت های ایالات متحده طی آنها سال ها شناخته شد.
ترانوس در سکوت و بدون وب سایت و انتشار خبری فعالیت می کرد تا در سپتامبر ۲۰۱۳ از مشاركت با Walgreens برای راه اندازی مراکز جمع آوری نمونه خون در فروشگاه ها خبر داد. توجه رسانه ها به شرکت الیزابت هولمز در سال ۲۰۱۴ و با انتشار خبری در مورد آن فوربز بیشتر شد.

در آن سال ترانوس ۹ میلیارد دلار ارزش داشت و بیش از ۴۰۰ میلیون دلار سرمایه جمع آوری کرده بود. تا پایان سال ۲۰۱۴، نام او در ۱۸ ثبت اختراع ایالات متحده و ۶۶ اختراع ثبت شده خارجی وجود داشت. در طول سال ۲۰۱۵، هولمز با کلینیک Cleveland ، Capital BlueCross و AmeriHealth Caritas برای استفاده از فناوری ترانوس توافق کرد.

سقوط ترانوس

جان کریرو از وال استریت ژورنال پس از اظهار نظر متخصصی كه تصور می كرد دستگاه آزمایش خون ترانوس مشکوک به نظر می رسد، تحقیقات مخفی و چند ماهه ای را در مورد این شرکت آغاز كرد. کریرو با کارمند سابق ترانوس صحبت کرد و اسناد شرکت را به دست آورد.

وقتی هولمز از تحقیقات مطلع شد، از طریق وكیل خود، دیوید بویز، برای جلوگیری از انتشار این اطلاعات اقدام کرد. وی همچنین تهدیدهای قانونی و مالی علیه وال استریت ژورنال و افشاگران اعمال کرد.

در اکتبر ۲۰۱۵، علی رغم تهدیدهای قانونی الیزابت هولمز، این خبرنگار در مقاله ای نحوه ارائه نتایج آزمایش نادرست توسط دستگاه آزمایش خون ادیسون شرکت ترانوس را توضیح داد و ادعا کرد كه اين شركت در بیشتر آزمایشات خود از ماشین های موجود در بازار كه توسط سایر سازندگان ساخته شده استفاده كرده است.

کریرو در مقالات دیگری نیز به افشاگری در مورد هولمز ادامه داد و در سال ۲۰۱۸ كتابی با عنوان خون بد: راز ها و دروغ ها در استارتاپ سیلیکون ولی منتشر كرد، كه جزئیات تحقیقات خود در مورد ترانوس را ارائه می داد. اما در نهایت هولمز همه این ادعاها را رد كرد.

این اتهامات ادامه داشت تا اینکه در ژوئیه ۲۰۱۶، CMS رسما هولمز را از مالکیت، فعالیت یا مدیریت شرکت آزمایش خون به مدت دو سال ممنوع کرد. ترانوس این تصمیم را به هیئت تجدیدنظر وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده واگذار کرد. اندکی پس از آن، والگرین به روابط خود با ترانوس پایان داد و مراکز جمع آوری خون فروشگاهی خود را تعطیل کرد.

FDA همچنین به این شرکت دستور داد تا از دستگاه “Capillary Tube Nanotainer”  خود که یکی از اصلی ترین اختراعات آن است، دست بردارد. در سال ۲۰۱۷، ایالت آریزونا علیه ترانوس شکایت کرد و ادعا کرد که این شرکت ۱.۵ میلیون آزمایش خون به آریزونایی ها فروخته است، در حالی که حقایق مهم مربوط به این آزمایشات را پنهان کرده یا نادرست معرفی کرده است.

در آوریل ۲۰۱۷، این شرکت با توافق در بازپرداخت هزینه آزمایشات به مصرف کنندگان، و پرداخت ۲۲۵،۰۰۰ دلار جریمه مدنی و حق الوکاله، در مجموع ۴.۶۵ میلیون دلار، این دادخواست را حل و فصل کرد.

ادعای این شرکت مبنی بر جریان درآمد ۱۰۰ میلیون دلاری در سال ۲۰۱۴‌ نیز دروغ بود. در آن سال، این شرکت فقط ۱۰۰۰۰۰ دلار درآمد داشت. در نتیجه هولمز به ممنوعیت مدیریت شرکت دولتی به مدت ۱۰ سال و جریمه ۵۰۰۰۰۰ دلاری محکوم شد.

ترانوس در سال ۲۰۱۵ بیش از ۸۰۰ کارمند داشت. اما به مرور و با حکم دادگاه تمامی آنها را اخراج کرد. در تاریخ ۵ سپتامبر ۲۰۱۸، این شرکت اعلام کرد که روند انحلال رسمی را آغاز کرده است، باقیمانده دارایی آن به طلبکاران توزیع می شود.

در فوریه سال ۲۰۲۰، الیزابت هولمز از دادگاه فدرال درخواست كرد كه همه اتهامات علیه او و همكارش بالوانی را لغو كند. یک قاضی فدرال اتهامات را بررسی کرد و حکم داد که برخی از اتهامات باید لغو شود. از آنجا که آزمایش خون ترانوس توسط شرکت های بیمه پزشکی پرداخت می شد، هیچ پولی از بیماران اخذ نشده است. از این رو دادستانی مجاز به استدلال درباره کلاهبرداری از آنها نیست. با این حال، ۱۱ اتهام دیگر الیزابت همچنان باقی ماند.

فعالیت های تبلیغاتی

هولمز برای ارتقای آزمایش خون در مکزیک با کارلوس اسلیم همکاری کرد. در اکتبر ۲۰۱۵، او # Ironsisters را برای کمک به زنان در مشاغل علمی، فنی، مهندسی و ریاضیات اعلام کرد.

افتخارات الیزابت هولمز

قبل از فروپاشی ترانوس، الیزابت هولمز مورد تحسین گسترده قرار گرفت. در سال ۲۰۱۵، هولمز به عنوان عضو هیئت علمی دانشکده پزشکی هاروارد منصوب شد و به عنوان یکی از تاثیرگذارترین افراد در مجله TIME لقب گرفت. هولمز جایزه Under 30 Doers را از فوربز دریافت کرد و در لیست قدرتمندترین زنان آن سال قرار گرفت.

الیزابت هولمز همچنین توسط Glamour به عنوان زن سال برگزیده شد و از دانشگاه Pepperdine مدرک دکتر افتخاری دریافت کرد. هولمز جایزه Horatio Alger را در سال ۲۰۱۵ دریافت کرد، در حالی که جوان ترین دریافت کننده تاریخ این جایزه شناخته شد. او قبلا به عنوان تاجر سال مجله فورچون انتخاب شده بود.

به دنبال تحقیقات گسترده در مورد تخلفات شرکت ترانوس، الیزابت هولمز به کلاهبرداری متهم شد. در سال ۲۰۱۶، فورچون هولمز را به عنوان یکی از ناامید کننده ترین رهبران جهان معرفی کرد. در نهایت رویای هولمز با انحلال شرکت ترانوس پایان یافت.

ساندار پیچای مهندس کامپیوتر و مدیر عامل شرکت آلفابت است. غول فناوری گوگل، متخصص در خدمات و محصولات مرتبط با اینترنت، در سال ۲۰۱۵ مورد بازسازی اساسی قرار گرفت که به دنبال آن لری پیج به عنوان مدیر عامل و سرگئی برین معاون گوگل، آلفابت را به عنوان شرکت مادر راه اندازی کردند.

پیچای را که در سمت مدیریت محصولات و مهندسی شرکت گوگل فعالیت می کرد به عنوان مدیرعامل جدید گوگل که بزرگترین شرکت زیرمجموعه آلفابت است، انتخاب شد. پس از آن در سال ۲۰۱۸ نیز به عنوان مدیرعامل شرکت آلفابت تعیین شد.

ساندار پیچای سال ها پیش در سال ۲۰۰۴ به عنوان مدیر محصول به شرکت گوگل پیوست و فعالیت خود را در این سازمان آغاز کرد. تلاش های ابتکاری بسیاری در محصولات گوگل از جمله Google Chrome و Chrome OS را انجام داد که بسیار موفق بودند.

سرانجام وی مدیریت سایر محصولات گوگل مانند جیمیل و گوگل داک را بر عهده گرفت و به سرعت جایگاه خود را ارتقا داد و در رده های بالاتر سازمانی قرار گرفت. پیچای متولد چنای هندوستان است و از کودکی باهوش و خلاق بود.

ساندار پیچای که تحصیلات خود را از معتبرترین موسسات جهان اخذ کرده است، قبل از شروع فعالیت خود در گوگل، در سمت مهندسی و مدیریت محصول در Applied Materials و به عنوان مشاوره مدیریت در McKinsey & Company همکاری می کرد. امروزه پیچای مورد توجه همکاران خود قرار گرفته و به او لقب «مرد مهمترین محصولات گوگل» را دادند.

دوران کودکی و سال های ابتدایی زندگی پیچای

پیچای ساندارجان در ۱۲ جولای ۱۹۷۲، در مادورای، تامیل نادو، هند متولد شد. پدرش، رجوناتا پیچای، به عنوان مهندس برق در مجتمع GEC انگلیس کار می کرد و مدیریت کارخانه ای را که اجزای الکتریکی تولید می کرد را برعهده داشت. مادر ساندار قبل از به دنیا آوردن فرزندان خود، تندنویس بود. ساندار یک برادر دارد.
ساندار پیچای در خانواده طبقه متوسط بزرگ شد و دانش آموز باهوشی بود. پیچای در مدرسه از نظر علمی سرآمد بود و موقعیتی را در موسسه فناوری در خاراگپور، یکی از معتبرترین موسسات مهندسی هند کسب کرد.

ساندار پیچای کارشناسی خود را در رشته مهندسی متالورژی IIT Kharagpur گذراند و سپس موفق به کسب بورسیه تحصیل در رشته علوم مواد و فیزیک نیمه هادی را از دانشگاه استنفورد شد و در آنجا مدرک کارشناسی ارشد خود را اخذ کرد.

از آنجا که پدر پیچای از نظر اقتصادی وضع مالی خوبی نداشت، برای او تامین هزینه تحصیلات در خارج از کشور دشوار بود. با این حال، پدر پیچای به سختی موفق شد ۱۰۰۰ دلار از پس انداز خانواده را برای تامین هزینه های سفر و باقی مخارج فرزندش تامین کند.

فعالیت حرفه ای پیچای

ساندار پیچای در ابتدا قصد داشت دکترای خود را در دانشکده استنفورد دنبال و فعالیت آکادمیک را ادامه دهد. با این حال، او تحصیل را رها کرد و به عنوان مهندس و مدیر محصول به Applied Materials، یک سازنده نیمه هادی سیلیکون ولی پیوست.

البته پیچای مدت زیادی در این شرکت کار نکرد و برای اخذ مدرک MBA خود از دانشکده وارتون دانشگاه پنسیلوانیا (۲۰۰۲) تحصیلات خود را ادامه داد. او در این دانشگاه افتخارات مهمی کسب کرد. پس از اتمام دوره MBA پیچای به عنوان مشاور مدیریت در شرکت McKinsey & Company شروع به کار کرد.

او در سال ۲۰۰۴ به شرکت گوگل پیوست. پیچای در ابتدا، روی نوار ابزار جستجوی گوگل به عنوان بخشی از یک تیم کوچک کار می کرد. نوار ابزار به کاربران اینترنت اکسپلورر و فایرفاکس دسترسی آسان به جستجوی گوگل را می دهد.
او همچنین روی محصولات دیگر این شرکت مانند Google Gears و Google Pack کار کرد. موفقیت نوار ابزار جستجوی گوگل موجب شکل گیری ایده جدیدی در ذهن ساندار پیچای شد. پیچای عقیده داشت که باید مرورگر خود گوگل را راه اندازی کنند. او ایده خود را با مدیران در میان گذاشت و با اعتراض مدیر عامل وقت اریک اشمیت روبرو شد که تصور می کرد راه اندازی یک مرورگر کار بسیار پر هزینه ای است.

با این حال، ساندار پیچای پافشاری کرد و در نهایت بنیانگذاران گوگل، لری پیج و سرگئی برین را متقاعد کرد تا مرورگر خود گوگل را راه اندازی کنند. پیچای نقش اصلی را در راه اندازی نهایی مرورگر، گوگل کروم، در سال ۲۰۰۸ ایفا کرد. کروم موفقیت بزرگی را کسب کرد. زیرا به کاربران اجازه می داد مستقیما به موتور جستجوی گوگل دسترسی پیدا کنند.

پیچای به دنبال موفقیت خارق العاده کروم که با پیشی گرفتن از رقبایی مانند اینترنت اکسپلورر و فایرفاکس، در نهایت به عنوان مرورگر شماره یک جهان شناخته شد، به چهره شناخته شده بین المللی تبدیل شد. گوگل کروم همچنین راه را برای مجموعه ای از محصولات مهم دیگر مانند سیستم عامل Chrome، Chromebookها و Chromecast هموار کرد.

در سال ۲۰۰۸، ساندار پیچای به سمت معاون توسعه محصولات ارتقا یافت. در این موقعیت او اغلب در سخنرانی های گوگل ظاهر می شد و به افزایش رتبه در گوگل ادامه داد . تا سال ۲۰۱۲، او معاون ارشد کروم و برنامه ها شده بود. در سال ۲۰۱۳، اندی روبین، خالق اندروید برای کار روی یک پروژه متفاوت سمت خود را ترک کرد. سپس لری پیج مسئولیت اندروید را نیز به عهده پیچای گذاشت. نفوذ پیچای همچنان افزایش یافت و در اکتبر ۲۰۱۴ به عنوان رئیس محصولات معرفی شد.

در سال ۲۰۱۵، گوگل شرکتی را به نام آلفابت تاسیس کرد تا به عنوان یک شرکت هلدینگ و جامع برای مالکیت شرکت های تابعه که قبلا متعلق به گوگل بودند، از جمله نسخه جدید خود گوگل،فعالیت کند. در ۱۰ آگوست ۲۰۱۵، ساندار پیچای به عنوان مدیرعامل جدید گوگل انتخاب شد.
در فوریه ۲۰۱۶، ۲۷۳۳۲۸ سهم هلدینگ گوگل آلفابت به وی تعلق گرفت که منجر به افزایش ارزش دارایی خالص وی شد. این سهام ۱۹۹ میلیون دلار ارزش داشت و همین امر دارایی پیجای را به ۶۵۰ میلیون دلار رساند.

ساندار پیچای پس از لری پیج و اریک اشمیت سومین و اولین مدیر عامل غیر سفید پوست گوگل است.
پیچای به دلیل توسعه بیشتر تیم اندروید اعتبار دارد. قبل از انتقال مسئولیت اندروید از اندی روبین به پیجای، واحد اندروید تا این اندازه موفق نبود. در ۳ دسامبر ۲۰۱۹، ساندار پیچای جایگزین لری پیج به عنوان مدیرعامل شرکت مادر گوگل یعنی آلفابت شد. لری پیج تصمیم گرفت از سمت خود به عنوان مدیرعامل کناره گیری کند و پیچای به عنوان مدیر عامل گوگل و آلفابت منصوب شد.
در ۲۲ دسامبر ۲۰۱۹، اعلام شد که پیچای طی سه سال آتی جایزه سهام مبتنی بر عملکرد به ارزش ۲۴۰ میلیون دلار دریافت خواهد کرد. این بالاترین بسته جوایز عملکردی است که تاکنون به مدیران اجرایی گوگل ارائه شده است و دومین در دنیای فناوری پس از Tim Cook اپل است.

فعالیت های مهم ساندار پیچای

یک نابغه مهندسی با ایده های نوآورانه اش شناخته می شود، اما پیچای بیشتر به عنوان مغز متفکر راه اندازی مرورگر کروم در سال ۲۰۰۸ شناخته می شود. وی نقشی اساسی در متقاعد کردن مدیران گوگل برای راه اندازی مرورگر اختصاصی آن داشت که به مرور زمان به محبوب ترین مرورگر اینترنت تبدیل شد و همچنین منجر به راه اندازی سیستم عامل کروم نیز شد.

زندگی شخصی و دارایی پیچای

ساندار پیچای با انجالی پیچای ازدواج کرده است و دو فرزند دارد. ارزش خالص دارایی پیچای برابر با ۱.۲ بیلیون دلار برآورد شده است.

۱۰ واقعیتی که در مورد ساندار پیچای نمی دانید

• پیچای علاقه بسیاری به بازی کریکت دارد و کاپیتان تیم کریکت مدرسه اش بود.
• خانواده وی به دلیل وضع مالی نامناسب، تا ۱۲ سالگی او تلفن نداشتند.
• او قبل از پیوستن به شرکت گوگل، علاقه مند به همکاری در این شرکت بود.
• پیچای قبل از عمومی شدن شرکت به گوگل پیوست.
• او در به خاطر سپردن شماره ها بسیار تبحر دارد و می تواند هر شماره تلفنی را که گرفته است به خاطر بسپارد.
• او در فواصل منظم با دانشجویان در IIT-Kharagpur از طریق اسکایپ ارتباط برقرار می کند.
• وی همچنین یکی از مدعیان اصلی سمت مدیرعاملی در مایکروسافت بود که در نهایت به ساتیا نادلا رسید.
• برخلاف ظاهر، پیچای رفتار بسیار صمیمی و دوستانه ای دارد.
• وی طی چند سال گذشته مربی مراسم گوگل I / O بوده است.
• شایعات حاکی از آن است که چند سال پیش در حالی که ساندار پیچای در گوگل کار می کرد، توییتر سعی داشت او را جذب کند اما گوگل برای حفظ او در سازمان مبلغ بسیار بالاتری را پرداخت کرد.

چارلز مریل (۱۸۸۵-۱۹۵۶) بنیانگذار مریل لاینچ، بزرگترین شرکت کارگزاری جهان بود. او که یک تحلیلگر و فروشنده موفق بازار سرمایه بود، صنعت سرمایه گذاری را برای جذب سرمایه گذاران خرد به بازار سهام، مجددا سازماندهی کرد.
چارلز ای مریل در ۱۹ اکتبر ۱۸۸۵ در گرین کاو اسپرینگز، فلوریدا متولد شد. مریل پسر یک پزشک و مدیر داروخانه، در مدرسه جان بی استتسون در دلند، فلوریدا و در کالج امهرست تحصیل کرد. پس از پایان تحصیلات دانشگاهی خود مریل قبل از یافتن جایگاه خود در دنیای تجارت و بورس، در زمینه روزنامه نگاری، دانشکده حقوق و بیس بال نیمه حرفه ای فعالیت هایی داشت.

چارلز مریل بنیانگذار مریل لاینچ بزرگترین شرکت کارگزاری

اوایل زندگی چارلز مریل

چارلز ای مریل، پسر دکتر چارلز مریل و اوکتاویا (ویلسون) مریل، در گرین کاو اسپرینگز، فلوریدا، متولد شد و کودکی خود را در آنجا سپری کرد. در سال ۱۸۹۸ خانواده مدت کوتاهی به ناکسویل، تنسی نقل مکان کردند؛ اما در طی یک سال به فلوریدا بازگشتند و در جکسونویل مستقر شدند.

پس از سوختن مدرسه مریل در آتش سوزی بزرگ سال ۱۹۰۱، والدینش تصمیم گرفتند او را به آکادمی مقدماتی کالج که توسط دانشگاه جان بی استتسون (اکنون به عنوان دانشگاه استتسون شناخته می شود) بفرستند. مریل از سال ۱۹۰۱ تا ۱۹۰۳ در آنجا تحصیل کرد و سپس در سال ۱۹۰۳ برای سال آخر دبیرستان به آکادمی Worcester منتقل شد. پس از دو سال تحصیل در کالج آمهرست، مریل از ۱۹۰۶ تا ۱۹۰۷ مدتی را در دانشکده حقوق دانشگاه میشیگان گذراند.

فعالیت حرفه ای چارلز مریل

در سال ۱۹۰۷ مریل در دفتر شعبه نیویورک یک شرکت نساجی موقعیتی به دست آورد و فعالیت خود را در آنجا شروع کرد. طی دو سال او به سمت مدیر شرکت ارتقا یافت. در سال ۱۹۰۹ چارلز مریل به یک شرکت تجارت کاغذ پیوست، و در آنجا یک بخش اوراق قرضه ایجاد و مدیریت کرد. سپس در سال ۱۹۱۳ از این شرکت استعفا داد و به عنوان مدیر فروش، یک شرکت مستقر در وال استریت به نام ایستمن، دیلون و شرکا به فعالیت حرفه ای خود ادامه داد.

شروع فعالیت در بازار سرمایه

در ژانویه ۱۹۱۴ چارلز مریل تصمیم گرفت شرکت بانکی سرمایه گذاری خود را تاسیس کند و در نهایت شرکت چارلز مریل را در فضای اداری که از ایستمن، دیلون اجاره کرده بود، تاسیس کرد. شش ماه بعد، هنگامی که مریل با فردی به نام ادموند لاینچ شریک شد، نام این شرکت به مریل لاینچ و شرکا تبدیل شد. پس از بیمه موفقیت آمیز مریل در فروشگاه های مک کوری، این شرکت به عنوان یک بیمه گر موفق در فروشگاه های زنجیره ای شهرت پیدا کرد و رشد و سوددهی بالایی پیدا کرد.

از آنجا که مریل به عنوان بخشی از کمیسیون های خود سهامی در نظر گرفت و بعد با افزایش ارزش سهام شرکت، سهام خود را فروخت و در نتیجه ثروت شخصی نیز به دست آورد. بزرگترین موفقیت چارلز مریل به عنوان سرمایه گذاری سازمان وی در سال ۱۹۲۶ در فروشگاه های Safeway Stores Inc بود که بزرگترین سهامدار آن بود. در زمان مرگ مریل در سال ۱۹۵۶، این فروشگاه دومین خرده فروشی مواد غذایی در کشور بود.

خروج از بازار سهام

در سال ۱۹۲۸ چارلز مریل پیش‌بینی کرد که قیمت سهام سقوط می کند و به مشتریان خود توصیه كرد كه دارایی های خود را بفروشند. کسانی که از توصیه های او استفاده کردند (رئیس جمهور، کالوین کولیج، هشدار او را نادیده گرفت). از ضرر فاجعه بزرگ اکتبر ۱۹۲۸ در امان ماندند. مریل در سال ۱۹۳۰ از تجارت کارگزاری خارج شد و ۵ میلیون دلار درآمد کسب کرد و شرکت ای اس پیرس را راه اندازی کرد و مشارکت خود را برای رسیدگی به سهام لیست رو به رشد فروشگاه های زنجیره ای خود، که در این زمان شامل First National Stores  S. S. Kresge، و Western Auto Supply بود، محدود کرد.

علاوه بر این، در سال ۱۹۳۲ به تاسیس Family Circle، اولین مجله توزیع شده توسط فروشگاه های مواد غذایی، کمک کرد. برای چارلز مریل این تاحدودی دور بازنشستگی محسوب می شد و او بیشتر دهه ۱۹۳۰ را با لذت بردن از ثمره کار خود در خانه های شیک خود در ساوتهمپتون، نیویورک و پالم بیچ، فلوریدا گذراند.

در سال ۱۹۴۰ مریل مجددا وارد کارگزاری شد و مریل لاینچ (لاینچ در این حین فوت کرد) با E. A. Pierce and Company را ادغام کرد. همچنین در سال ۱۹۴۱ این شرکت را با دو شرکت دیگر Fenner ، Beane ادغام کرد و بزرگترین کارگزاری در جهان، با بیش از ۹۳ شعبه در شهرهای مختلف را تاسیس کرد.

وال استریت را به خیابان اصلی بیاورید

در دهه ۱۹۴۰ مریل مسئول ایجاد تغییرات گسترده ای در نحوه فعالیت صنعت سرمایه گذاری بود. مریل با تطبیق مفاهیم خرده فروشی در بازار بورس، تصمیم گرفت تعداد زیادی سرمایه گذار کوچک را به بازار جذب کند. در سال ۱۹۴۱، مریل با استفاده از شعار «وال استریت را به خیابان اصلی بیاورید» کمپینی را شروع کرد تا آگاهی عموم مردم در مورد بازار را افزایش دهد. و علاوه بر این تغییراتی در ساختار تجارت ایجاد کند که مورد توجه سرمایه گذاران کوچک قرار گیرد.

او هدف اول را با چاپ تبلیغات بزرگ در روزنامه ها و مجلات (و ارسال چاپ مجدد برای همه درخواست کنندگان) که عملکرد تجارت سرمایه گذاری را به زبان ساده توصیف می کرد. او یک بخش تحقیقاتی در نظر گرفته بود که گزارش تجزیه و تحلیل سهام را مطرح می کرد و به طور آزاد در بین عوام توزیع می شد.

علاوه بر این، چارلز مریل شرکت خود را دوباره اصلاح کرد تا ترس عمومی از کارگزاران بورس برای جلب مصرف کننده را کاهش دهد. مریل اصرار داشت که کارمندانش یک برنامه آموزشی را بگذرانند تا حداقل در این حرفه آموزش ببینند و دستمزد آنها را با حقوق و پاداش پرداخت می کرد. او هزینه های خدمات را لغو کرد و کمیسیون ها را پایین نگه داشت. او گزارش سالانه ای تنظیم کرد و آن را برای همه مشتریانش ارسال کرد تا به آنها اطمینان دهد که پولشان با مریل لاینچ امن خواهد بود.

استراتژی بازاریابی مریل فوق العاده موفق بود. سرمایه گذاران کوچک بسیاری را جذب کرد که به شرکت وفادار ماندند. اگرچه نوآوری های این شرکت به طور گسترده در وال استریت تقلید شد، مریل لاینچ موقعیت خود را به عنوان بزرگترین شرکت کارگزاری در جهان تثبیت کرد.

در زمان مرگ مریل در سال ۱۹۵۶، این شرکت ۱۱۵ دفتر در ایالات متحده، بیش از ۱۰۰ شریک و ۵۷۰ کارمند داشت. این شرکت هر روز بیش از ۱۰ درصد از معاملات بورس اوراق بهادار نیویورک را انجام می داد. در دهه ۱۹۸۰ مریل لاینچ، پیرس، فنر و اسمیت به عنوان بزرگترین خانه کارگزاری در جهان باقی ماند.

مریل نه تنها یکی از موفق ترین کارگزاران سهام در تاریخ آمریکا بود، بلکه احتمالاً از نظر تعیین دوره آموزشی سرمایه گذاری، نوآورترین و تأثیرگذارترین آنها بود. وی تصویری محافظه کارانه برای وال استریت ایجاد کرد که می تواند سرمایه گذار خرد را به سمت جذب سهام در اقتصاد کشور جلب کند و در نتیجه سرمایه گذاری را در بین طبقه متوسط معمول کند.

فعالیت خیرخواهانه و زندگی شخصی

مریل که اعتقاد راسخی به بازار سرمایه آزاد داشت، سهم خود را از مشارکت محدود مریل لاینچ (به ارزش ۵.۵ میلیون دلار) به بنیاد مریل برای پیشرفت دانش سرمایه گذاری، که وی در سال ۱۹۴۵ ایجاد کرده بود برای اعطای کمک هزینه به موسسات برای تحصیل رایگان، وصیت کرد.

چارلز مریل ۹۵ درصد املاک ۲۵ میلیون دلاری خود را به کالج ها، کلیساها و بیمارستان ها اهدا کرد. چارلز ای مریل سه بار ازدواج و طلاق گرفت. او سه فرزند داشت. وی در ۶ اکتبر ۱۹۵۶ درگذشت.